big long trip
Door: Kelly
Blijf op de hoogte en volg Kelly
29 Augustus 2008 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Jaja dit was dan de grote dag.
Afscheid nemen van Elmar was niet makkelijk, eigenlijk het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb denk ik.
Ik werd door Elmar afgezet in Brussel. We moesten daar rond 6 uur 's ochtends zijn. Het vliegtuig ging om 9 uur. Dit werd half 10, want 3 passagiers, waaronder ik (shame), hadden niet door gekregen dat het gate nummer verandert was.
Het vliegtuig landde rond 10.15 in Frankfurt. En daar moest ik zo'n 3 uur wachten op de volgende vlucht. Dit was erg slaapverwekkend.
Rond 1 uur mochten we eindelijk met z'n allen instappen, ik schat dat het zo'n 400 mensen waren die naar Denver moesten. Het vliegtuig was dan ook echt huge! Aan de raamkanten konden 2 mensen zitten en in het midden 4 mensen. Vanaf Frankfurt is het ongeveer 8000 km vliegen naar Denver. Een vlucht van 10 uur.
Het hoogste dat we gevlogen hebben is zo'n 12 km, de temperatuur was op deze hoogte -40 C.
Rond 15.15 kregen we eten. Ik dacht nog krijgen we zo vroeg avondeten? We zouden pas rond 12 uur nl tijd aankomen. Na het eten stelde ik mijn klokje op de plaatselijke tijd in Denver in. Daar was het op dat moment nog ochtend. Later kregen we om 14.45 nog een keer warm eten :)
Ik vind het jammer dat ik niet bij een raampje zat, want het uitzicht, vooral IJsland, was echt onwijs mooi.
We zijn om 4 uur geland.
Na het landen moesten we door een inspectie heen. Een officer controleerde je formulieren die je in het vliegtuig moest invullen, je paspoort en nam je vingerafdrukken en je foto. Daarmee controleerde hij of je een strafblad hebt e.d. Hij controleerd ook of je eten of andere dingen bij je hebt. Zodra dat klaar was moest ik mijn koffer gaan ophalen en weer inchecken. Nadat ik mijn koffer had afgegeven moest ik door de duane. En 2 uur verder mocht ik eindelijk m'n gate nummer gaan zoeken.
Denver is een heel groot vliegveld. Als je binnen komt, na de officers, wordt je overdondert door enorme foto's en schilderijen van Indianen met hun namen erbij. Echt heel gaaf.
En natuurlijk zodra je door de duane heen bent zie je meteen een Mac Donalds en een Burger King :P
Het vliegveld van Denver bestaat uit een aankomst gedeelte (waar ik net over vertelde), en 3 coullises, all A-gates, all B-gates en all C-gates. Ik moest naar gate A-61. Ik werd met een metro naar de halte 'all A-gates' gebracht. Het was echt een hele aparte belevenis, aangezien de metro geen bestuurder heeft. Dat werd helemaal computer gestuurd :)
Eindelijk aangekomen bij mijn gate, inmiddels 2,5 uur later, kon ik inchecken. En 30 minuten later mocht ik instappen.
Toen ik het vliegtuig instapte dacht ik van O my god we gaan zo neerstorten! Dit was echt een super klein vliegtuigje met aan de raamkanten 1 zitplaats en helemaal achterin 3. Het is net een bus maar dan in vliegtuig vorm. Het was echt super smal en krakerig. Heel eng eigenlijk.
We konden zelfs de cockpit inkijken, echt heel veel knopjes en lampjes.
Pierre ligt in een andere tijdzone dan Denver, 1 uur later. De vlucht naar Pierre was een kleine 1,5 uur.
Tijdens de vlucht werd het ineens aarde donker, we vlogen echt in the middle of nowhere. Geen steden of dorpjes, alleen heel af en toe een klein boerderijtje.
Eindelijk aangekomen op plaats van bestemming, stond Marianne met chubby de hond op me te wachten.
Het vliegveld van Pierre is echt heel klein. Je land en je loopt meteen de ontvangst hal in en je koffer wordt nog geen 5 minuten later daar neergezet voor je. Je kan zo weg gaan zonder controle.
In de pickup truck zei marianne dat ik binnenkort maar moest gaan leren autorijden, haha. In Amerika mag je al rijden als je 14 bent, en het mag geleerd worden door iedereen met een rijbewijs. Dus ik denk dat ik ergens binnenkort van Marianne of Jared les ga krijgen...
Na zo'n 26 uur reizen mocht ik eindelijk naar bed, en die lag zo lekker.. met op de achtergrond het geluid van krekeltjes...
Afscheid nemen van Elmar was niet makkelijk, eigenlijk het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb denk ik.
Ik werd door Elmar afgezet in Brussel. We moesten daar rond 6 uur 's ochtends zijn. Het vliegtuig ging om 9 uur. Dit werd half 10, want 3 passagiers, waaronder ik (shame), hadden niet door gekregen dat het gate nummer verandert was.
Het vliegtuig landde rond 10.15 in Frankfurt. En daar moest ik zo'n 3 uur wachten op de volgende vlucht. Dit was erg slaapverwekkend.
Rond 1 uur mochten we eindelijk met z'n allen instappen, ik schat dat het zo'n 400 mensen waren die naar Denver moesten. Het vliegtuig was dan ook echt huge! Aan de raamkanten konden 2 mensen zitten en in het midden 4 mensen. Vanaf Frankfurt is het ongeveer 8000 km vliegen naar Denver. Een vlucht van 10 uur.
Het hoogste dat we gevlogen hebben is zo'n 12 km, de temperatuur was op deze hoogte -40 C.
Rond 15.15 kregen we eten. Ik dacht nog krijgen we zo vroeg avondeten? We zouden pas rond 12 uur nl tijd aankomen. Na het eten stelde ik mijn klokje op de plaatselijke tijd in Denver in. Daar was het op dat moment nog ochtend. Later kregen we om 14.45 nog een keer warm eten :)
Ik vind het jammer dat ik niet bij een raampje zat, want het uitzicht, vooral IJsland, was echt onwijs mooi.
We zijn om 4 uur geland.
Na het landen moesten we door een inspectie heen. Een officer controleerde je formulieren die je in het vliegtuig moest invullen, je paspoort en nam je vingerafdrukken en je foto. Daarmee controleerde hij of je een strafblad hebt e.d. Hij controleerd ook of je eten of andere dingen bij je hebt. Zodra dat klaar was moest ik mijn koffer gaan ophalen en weer inchecken. Nadat ik mijn koffer had afgegeven moest ik door de duane. En 2 uur verder mocht ik eindelijk m'n gate nummer gaan zoeken.
Denver is een heel groot vliegveld. Als je binnen komt, na de officers, wordt je overdondert door enorme foto's en schilderijen van Indianen met hun namen erbij. Echt heel gaaf.
En natuurlijk zodra je door de duane heen bent zie je meteen een Mac Donalds en een Burger King :P
Het vliegveld van Denver bestaat uit een aankomst gedeelte (waar ik net over vertelde), en 3 coullises, all A-gates, all B-gates en all C-gates. Ik moest naar gate A-61. Ik werd met een metro naar de halte 'all A-gates' gebracht. Het was echt een hele aparte belevenis, aangezien de metro geen bestuurder heeft. Dat werd helemaal computer gestuurd :)
Eindelijk aangekomen bij mijn gate, inmiddels 2,5 uur later, kon ik inchecken. En 30 minuten later mocht ik instappen.
Toen ik het vliegtuig instapte dacht ik van O my god we gaan zo neerstorten! Dit was echt een super klein vliegtuigje met aan de raamkanten 1 zitplaats en helemaal achterin 3. Het is net een bus maar dan in vliegtuig vorm. Het was echt super smal en krakerig. Heel eng eigenlijk.
We konden zelfs de cockpit inkijken, echt heel veel knopjes en lampjes.
Pierre ligt in een andere tijdzone dan Denver, 1 uur later. De vlucht naar Pierre was een kleine 1,5 uur.
Tijdens de vlucht werd het ineens aarde donker, we vlogen echt in the middle of nowhere. Geen steden of dorpjes, alleen heel af en toe een klein boerderijtje.
Eindelijk aangekomen op plaats van bestemming, stond Marianne met chubby de hond op me te wachten.
Het vliegveld van Pierre is echt heel klein. Je land en je loopt meteen de ontvangst hal in en je koffer wordt nog geen 5 minuten later daar neergezet voor je. Je kan zo weg gaan zonder controle.
In de pickup truck zei marianne dat ik binnenkort maar moest gaan leren autorijden, haha. In Amerika mag je al rijden als je 14 bent, en het mag geleerd worden door iedereen met een rijbewijs. Dus ik denk dat ik ergens binnenkort van Marianne of Jared les ga krijgen...
Na zo'n 26 uur reizen mocht ik eindelijk naar bed, en die lag zo lekker.. met op de achtergrond het geluid van krekeltjes...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
